
మనం మన తెలుగు
కవి: కపిలవాయి లింగమూర్తి
జన్మస్థలం: మహబూబ్నగర్ జిల్లా, బల్మూరు మండలం, జునుకుంట గ్రామం.
తల్లిదండ్రులు: మాణిక్యమ్మ, వెంకటాచలం
లింగమూర్తి తన మేనమామ అయిన చేవూరు పెద్ద లక్ష్మయ్య గారి దగ్గర కుల వృత్తి తో పాటు సాహిత్య విద్యను నేర్చుకున్నాడు
విశిష్టత: 1954 నుండి 1972 వరకు జాతీయ ఉన్నత పాఠశాల నాగర్ కర్నూలులో ఉపాధ్యాయుడిగా 1972 నుండి 1983 వరకు పాదం ఓరియంటల్ కళాశాలలో ఉపన్యాసకునిగా పనిచేసే ఎందరో విద్యార్థులను కవులుగా రచయితలుగా తీర్చిదిద్దారు
తెలుగు విశ్వవిద్యాలయం గౌరవ డాక్టరేట్ ప్రధానం చేసి సత్కరించింది తెలంగాణ రాష్ట్ర ద్వితీయ ఆవిర్భావ దినోత్సవ సందర్భంగా రాష్ట్ర ప్రభుత్వం నుంచి విశిష్ట పురస్కారాన్ని అందుకున్నారు.
మహాక్షేత్రం – మామిళ్ళపల్లి ఉప్పునూతల కథ, పాలమూరు దేవాలయము, స్వర్ణ శకలాలు, భాగవత కథా తత్వం వంటి మొదలైన పరిశోధన గ్రంథాలు నూటికి పైగా రచించారు.
నైపుణ్యం: ఆచార్య సుందరం గారు కేవలం ఆచార్యులే కాదు, వారు బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి. ఆయన గొప్ప సాహిత్య విమర్శకులు, అనువాదకులు , మరియు పరిశోధకులు. ముఖ్యంగా, తెలుగు, కన్నడ, మరియు ఆంగ్ల భాషలలో అపారమైన పాండిత్యం గలవారు.
పురస్కారాలు: వారి సేవలకు గాను 2015లో “కర్ణాటక రాజ్యోత్సవ” పురస్కారం మరియు “తెలుగు విశ్వవిద్యాలయం” పురస్కారం వంటి అనేక గౌరవాలు అందుకున్నారు.
మనం – మన తెలుగు: పాఠ్యభాగ నేపథ్యం:
ప్రస్తుత మన పాఠ్యాంశం, ఆచార్య ఆర్.వి.యస్. సుందరం గారు రచించిన “తెలుగు భాషా చరిత్ర” అనే పుస్తకం నుండి గ్రహించబడింది. ఈ పాఠం యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశ్యం, విద్యార్థులైన మనకు మన తెలుగు భాష యొక్క గొప్పదనం తెలియజేయడం. మన భాష కేవలం ఈనాటిది కాదు, దానికి వేల ఏళ్ల చరిత్ర ఉంది. ఆ చరిత్రలో అది ఎలా అభివృద్ధి చెందింది? కాలక్రమంలో ఎటువంటి మార్పులకు లోనైంది? ఇతర భాషలు మన భాషను ఎలా ప్రభావితం చేశాయి? వంటి కీలకమైన విషయాలను ఈ పాఠం ద్వారా రచయిత మనకు వివరిస్తున్నారు.
మనం – మన తెలుగు: సారాంశ విశ్లేషణ:
మన తెలుగు భాష యొక్క గొప్పదనాన్ని మనమే కాదు, ఇతర భాషల వారు, ఇతర దేశాల వారు కూడా గుర్తించారు.
- శ్రీ కృష్ణదేవరాయలు: విజయనగర సామ్రాజ్య చక్రవర్తి, “దేశ భాషలందు తెలుగు లెస్స” అని మన భాషను అన్ని దేశ భాషలలో కెల్లా గొప్పదిగా కీర్తించారు.
- సుబ్రహ్మణ్య భారతి: ప్రఖ్యాత తమిళ కవి, మన తెలుగును “సుందర తెనుంగు” అని అభివర్ణించారు.
- పాశ్చాత్యులు: మన తెలుగు భాషను “ఇటాలియన్ ఆఫ్ ది ఈస్ట్” అని పిలిచారు. ఎందుకంటే, ఇటాలియన్ భాష వలె, తెలుగు భాషలోని చాలా పదాలు అచ్చులతో అంతమవుతాయి (ఉదాహరణకు: రాముడు, కృష్ణుడు, సీత). ఈ అజంత లక్షణం వలన, మన భాష వినడానికి చాలా సంగీతాత్మకంగా, మాధుర్యంగా ఉంటుంది.

తెలుగు భాషా మూలాలు మరియు వికాసం
భాష అనేది ఒక నిశ్చలమైనది కాదు, అది ఒక ప్రవహించే నది లాంటిది. అది నిరంతరం మారుతూ ఉంటుంది, కొత్త పదాలను తనలో కలుపుకుంటూ ముందుకు సాగుతుంది.
- భాషా కుటుంబం: మన తెలుగు భాష, “ద్రావిడ భాషా కుటుంబం” కి చెందినది.
- పేరు వెనుక చరిత్ర: “తెలుగు” లేదా “తెనుగు” అనే పదం “త్రిలింగ” అనే పదం నుండి ఉద్భవించిందని ఒక ప్రసిద్ధ వాదన. శ్రీశైలం, ద్రాక్షారామం, మరియు కాళేశ్వరం అనే మూడు పవిత్ర శైవ క్షేత్రాల (లింగాల) మధ్య ఉన్న ప్రదేశాన్ని “త్రిలింగ దేశం” అని పిలిచేవారు. ఆ త్రిలింగ దేశంలో మాట్లాడే భాషే కాలక్రమేణా “తెలుగు”గా మారిందని చరిత్రకారులు చెబుతారు.
మన తెలుగుపై ఇతర భాషల ప్రభావం
ఒక నదిలో ఇతర ఉపనదులు కలిసినట్లు, మన తెలుగు భాషలో కూడా అనేక ఇతర భాషల పదాలు వచ్చి చేరాయి. ఇది భాషా వికాసంలో ఒక సహజమైన ప్రక్రియ.
- సంస్కృతం మరియు ప్రాకృతం: ఈ రెండు భాషల ప్రభావం తెలుగుపై చాలా అధికంగా ఉంది. మనం మన భాషలో ఎన్నో సంస్కృత పదాలను స్వీకరించాము.
- అరబ్బీ మరియు పార్శీకం: మన దేశాన్ని తురుష్కులు (ముస్లిం రాజులు) పాలించిన కారణంగా, వారి పరిపాలనా భాషలైన అరబ్బీ, పార్శీకం నుండి అనేక పదాలు మన భాషలో భాగమయ్యాయి. ఉదాహరణకు: జిల్లా, తహసీల్, అదాలత్ (కోర్టు), కచేరీ (ఆఫీస్), సిపాయి (సైనికుడు) వంటివి.
- ఆంగ్లం (English): బ్రిటిష్ వారి పాలన కారణంగా, ఆంగ్ల భాష మన భాషపై అతిపెద్ద ప్రభావాన్ని చూపింది. ఇది మన పరిపాలనా భాషగా, విద్యా భాషగా మారింది. నేటికీ మనం మన దైనందిన జీవితంలో బస్, కార్, ట్రైన్, లైట్, ఫ్యాన్ వంటి ఎన్నో ఆంగ్ల పదాలను సహజంగా వాడేస్తున్నాం.
తెలుగు భాషా దశలు (యుగాలు)
మన భాషా చరిత్రను సులభంగా అర్థం చేసుకోవడానికి, పండితులు దానిని కొన్ని యుగాలుగా విభజించారు.
- నన్నయకు పూర్వ యుగం (11వ శతాబ్దానికి ముందు): ఈ కాలంలోని తెలుగు భాషా స్వరూపం మనకు శాసనాల ద్వారా తెలుస్తుంది. ఉదాహరణకు: అద్దంకి శాసనం, యుద్ధమల్లుని శాసనం.
- నన్నయ యుగం (11వ శతాబ్దం): నన్నయ భట్టారకుడు సంస్కృత మహాభారతాన్ని తెలుగులోకి అనువదించడం (“ఆంధ్ర మహాభారతం”) ప్రారంభించడంతో, తెలుగు భాషకు ఒక ప్రామాణిక రూపు వచ్చింది. ఈయన శైలిలో సంస్కృత పదాలు అధికంగా (సంస్కృత పదభూయిష్టం) ఉంటాయి.
- తిక్కన యుగం (13వ శతాబ్దం): “కవి బ్రహ్మ” తిక్కన గారు కూడా భారతానువాదం కొనసాగించారు. ఈయన “జాను తెనుగు” (అచ్చమైన, సులభమైన తెలుగు) శైలికి ప్రాధాన్యత ఇచ్చారు.
- శ్రీనాథ యుగం (14-15వ శతాబ్దాలు): శ్రీనాథుడు సంస్కృత, తెలుగు పదాలను అందంగా మేళవించి రచనలు చేశారు.
- ప్రబంధ యుగం (16వ శతాబ్దం): శ్రీ కృష్ణదేవరాయల కాలం. ఈ యుగంలో వర్ణనలకు అధిక ప్రాధాన్యత ఉండేది.
- దక్షిణ యుగం (17-18వ శతాబ్దాలు): తంజావూరు, మధురై వంటి ప్రాంతాలను పాలించిన రాజుల కాలం.
- ఆధునిక యుగం (19వ శతాబ్దం నుండి నేటి వరకు): ఆంగ్ల విద్య, పాశ్చాత్య సంస్కృతి ప్రభావంతో తెలుగు సాహిత్యంలో, భాషలో కొత్త పోకడలు వచ్చిన కాలం.
ఆధునిక యుగం – వ్యావహారిక భాషోద్యమం
ఆధునిక యుగంలో జరిగిన అతిపెద్ద, ముఖ్యమైన సంఘటన “వ్యావహారిక భాషోద్యమం” .
- నాయకుడు: ఈ ఉద్యమానికి నాయకత్వం వహించినవారు గిడుగు రామ్మూర్తి పంతులు గారు.
- లక్ష్యం: అప్పటివరకు, రాసే భాష (గ్రాంథిక భాష) మరియు మాట్లాడే భాష (వ్యావహారిక భాష) వేరువేరుగా ఉండేవి. గ్రాంథిక భాష కేవలం పండితులకు మాత్రమే అర్థమయ్యేది. గిడుగు రామ్మూర్తి గారు, “మనం ఏ భాష అయితే మాట్లాడతామో, అదే భాషలో రచనలు చేయాలి” అని బలంగా వాదించారు.
- ప్రభావం: ఈ ఉద్యమ ఫలితంగా, వార్తాపత్రికలు, పత్రికలు, రేడియో, సినిమా, టీవీ వంటి మాధ్యమాలన్నీ వ్యావహారిక, అంటే మనం మాట్లాడే భాషను స్వీకరించాయి. దీనివల్ల విద్య, విజ్ఞానం సామాన్య ప్రజలకు కూడా అందుబాటులోకి వచ్చాయి.
Also read: All degree 1st sem lessons – click here
ప్రస్తుత పరిస్థితి – మన బాధ్యత
రచయిత ఈ పాఠం చివరలో ఒక ముఖ్యమైన ఆందోళనను, హెచ్చరికను వ్యక్తపరుస్తున్నారు.
- ఆంగ్ల భాషా ప్రాధాన్యత: నేటి ప్రపంచంలో, మనం మన మాతృభాష అయిన తెలుగును నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నాము. ఆంగ్ల భాషకు అధిక ప్రాధాన్యత ఇస్తున్నాము.
- టంగ్లిష్: అవసరం లేని చోట కూడా ఆంగ్ల పదాలను మన తెలుగు మాటల్లో కలుపుతూ (Telugu + English) మాట్లాడుతున్నాం. ఇది మన భాష యొక్క స్వచ్ఛతకు, ఉనికికి (మనుగడకు) పెను ప్రమాదంగా మారుతోంది.
ముగింపు: మన భాషను కాపాడుకుందాం
ఆచార్య సుందరం గారు చెప్పేది ఒక్కటే: ఇతర భాషలు నేర్చుకోవడం తప్పు కాదు, అది అవసరమే. కానీ, ఆ వ్యామోహంలో పడి, మన మాతృభాషను నిర్లక్ష్యం చేయడం, మరచిపోవడం మాత్రం నేరం. మన అద్భుతమైన భాషా వారసత్వాన్ని కాపాడుకోవాల్సిన బాధ్యత మనందరిపైనా ఉంది. మనం మన తెలుగును గౌరవించాలి, వాడాలి, మరియు మన భావి తరాలకు దానిని స్వచ్ఛమైన రూపంలో అందించాలి.

0 Comments